Op 23 november 2023 komt mijn boek Mama, ik kom jou wel troosten uit. Een boek over de impact van babysterfte op de andere kinderen van het gezin.
‘Niet de dood van Serge was mijn trauma, maar jouw verdriet’, zegt mijn dochter. Het is 25 jaar later. Zij was tweeënhalf jaar toen haar broertje geboren werd en overleed. Een lief klein meisje met een staartje op haar hoofd die haar mama kwam troosten.
Er zijn de laatste jaren meerdere boeken geschreven over babyverlies gericht op ouders. Maar wat doet perinatale sterfte met de (vaak jonge) kinderen in het gezin? Kun je hen als ouder wel beschermen als jezelf zo intens verdrietig en wanhopig bent? Welke impact heeft de dood van een baby op de kinderen die hierna worden geboren?
In dit boek deelt Brigit Nieuwenstein haar persoonlijke ervaringen. Ook heeft zij met kinderen, ouders en professionals gesprekken gevoerd over rouw en verdriet als gevolg van babysterfte in het gezin. In haar analyses baseert Brigit zich op inzichten uit de psychosynthese en familieopstellingen.
Mama, ik kom jou wel troosten is een heftig én helder boek over de gevoelens en trauma’s rondom de dood van een baby. Het is ook een hoopvol boek met herkenbare verhalen en handreikingen voor ouders, broers en zussen.
Brigit Nieuwenstein (1962) is psychosynthesetherapeut en sinds 2009 verbonden als teamlid en trainer aan de Psychosynthese Academie in Amersfoort. Naast haar praktijk Lichtval, therapie & training heeft zij de podcast ‘Lichtval op babysterfte’. Brigit is moeder van Lenka (1994), Serge (1996 geboren en gestorven) en Jens (1999).
Fragment:
“De deur van Villa Klein Heumen valt achter ons dicht. We omarmen elkaar en ik voel me diep verbonden en dankbaar. Zojuist heeft mijn dochter van 25 jaar, mijn oudste kind die mij moeder heeft gemaakt, mij een groot geschenk gegeven. Ze heeft mij de last teruggegeven die ze op tweejarige leeftijd op zich genomen heeft. Mijn last, mijn verdriet, mijn schuldgevoel, mijn stukje sterven na de geboorte en dood van haar broertje, mijn zoon. Ik herinner me het kleine meisje dat naar me toe kwam als ik verdrietig was. Ze droeg een staartje op haar hoofd en keek me met grote ogen bezorgd aan. “Mama, ik kom je wel proosten”, zei ze dan. Ze kwam mij en haar vader zo klein als ze was troosten en daarmee werd haar grote talent van verantwoordelijkheid dragen meteen haar grootste valkuil. De inspiratie voor dit boek is geboren.”
